● واقعاً جای بسی تعجب بر من رواست که نزدیک یک سال هست وبلاگ داره خاک می خوره بی زبون!!!!!
□ نوشته شده در ساعت 9:32 PM توسط Yasaman

(2) comments

●
□ نوشته شده در ساعت 9:22 AM توسط Yasaman

(7) comments

● It's just for test!
□ نوشته شده در ساعت 9:38 PM توسط Yasaman

(2) comments

●
□ نوشته شده در ساعت 5:28 PM توسط Yasaman

● خداوندا آرامشي عطا فرما تا بپذيرم آنچه را كه نمي‌توانم تغيير دهم
و
شهامتي ده تا تغيير دهم آنچه را كه مي‌توانم
و
دانشي كه تفاوت اين دو را بدانم!

اون كسي كه اينو رو يه تيكه كاغذ نوشت و بهم داد ، گفت كه اين نوشته مال "جبران خليل جبران" هست..



□ نوشته شده در ساعت 7:51 PM توسط Yasaman

●
□ نوشته شده در ساعت 2:20 PM توسط Yasaman

● واي چقدر لذت بردم!
بارون اومد مثل ماه و واقعاً منو كوك كرد!! دقيقاً همون چيزي كه مدتها انتظارش رو مي‌كشيدم.
اين چند شب(طرفاي 12 به بعد) پنجره اتاقم رو باز مي‌كردم و به تماشاي باريدن بارون مي‌نشستم. خيابون ما براي تماشاي بارون واقعاً جذابه! چون هم نور چراغها زياد هست و البته زردرنگ و هم درخت زياد داريم و اين باعث ميشه باريدن بارون زيبايي بيشتري داشته باشه! چون قطره قطره شو ميشه تشخيص داد به اضافه اينكه برگ درختا كه هنوز كامل نريختن ، يه حركات موزوني دارن ديگه!!
جالبه كه قراره تا جمعه بارون بياد!! (عشق است و صفا!!)
□ نوشته شده در ساعت 5:34 PM توسط Yasaman

●
□ نوشته شده در ساعت 4:22 PM توسط Yasaman

●
□ نوشته شده در ساعت 6:14 PM توسط Yasaman

●
□ نوشته شده در ساعت 10:28 PM توسط Yasaman

●
□ نوشته شده در ساعت 6:24 PM توسط Yasaman

●
□ نوشته شده در ساعت 2:53 PM توسط Yasaman

●

بعد از مدتها بالاخره به یکی از آرزوهای بچه گانم رسیدم:) ! همیشه دلم می خواست برای یکبار هم که شده یه استاد " مرد " توی کانون داشته باشم ، و این ترم به آرزوی نه چندان بزرگم رسیدم. توی کانون رسم بر این نیست که اسم اساتید مربوطه رو بگن تا خودمون بتوینم استادمون رو تعیین کنیم ، و همه باید تا اولین روز تشکیل کلاسا توی کف بمونیم که ببینیم استادمون کیه! که البته برای کسایی مثل من که کم طاقت و فضول هستن واقعاً درد بزرگیه D: اسم استادمون هم جناب ده بزرگی هست که آدم فوق العاده جالب و متشخصی به نظر میاد و البته مسن هم هست. روز اول بیشتر از زندگیه شخصیش گفت که مثلاً حدود 15 سال انگلیس بوده و کلی کشورهای دیگه رو هم دیده و... . و البته کلی از تجربه هاش روهم با اون لهجه قشنگ آمریکاییش برامون گفت که تو نوع خودشون بی نظیر بودن.

----- ------ ------

الان(ساعت 8:30 شب) از کوه برمی گردم.(به اتفاق خاله اینا) واااای چقدر لذت داشت. مدتها بود نرفته بودم کوهنوردی ، دلیلش هم اینه که یه پایه درست و حسابی ندارم. معمولاً تو اینجور برنامه ها آقایون پایه خوبی هستن که متاسفانه یا خوشبختانه توی خانواده ما هیچ پسری که من ازش خوشم بیاد و بتونم تحملش کنم ، نداریم!! البته اینکه با پسرای خانواده نمی تونم کنار بیام تقصیر خودمهD: چون غرور زیادی دارم و خودم رو هی می گیرم بعد اونا هم زورشون می گیره و همه چی می ریزه به هم! با پسرای غیر خانواده هم که ارتباط خاصی ندارم و این میشه که نمی تونم برم کوه. باید بگردم و یه چندتا دختر که مثه خودم توی این موردا شنگول باشن رو پیدا کنم و یه برنامه ریزی مرتب.
"واقعاً"
( به سبک "واقعاً" گفتن های زن ِ اردل توی نقطه چین!)

□ نوشته شده در ساعت 10:01 PM توسط Yasaman

●
□ نوشته شده در ساعت 7:29 PM توسط Yasaman

●
□ نوشته شده در ساعت 5:23 PM توسط Yasaman

●

Two travelling angels stopped to spend the night in the home of a wealthy family.
The family was rude and refused to let the angels stay in the mansion’s guest room. Instead the angels were given a small space in the cold basement.
As they made their bed on the hard floor ,the older angel saw a hole in the wall and rerepaired it. When the younger angel asked why , the older angel replied , “Things aren’t always what they seem.”
The next night the pair came to rest at the house of a very poor , but very hospitable farmer and his wife. After sharing what little food they had , the couple let the angels sleep in their bed where they could have a good night’s rest.
When the sun came up the next morning ,the angels found the farmer and his wife in tears. Their only cow, whose milk had been their sole income , lay dead in the field.
The younger angel was infuriated and asked the older angel : “How could you have let this happen? The first man had everything , yet you helped him. The second family had little but was willing to share everything , and you let the cow die.”
“Things aren’t always what they seem,” The older angel replied. “ When we stayed in the basement of the mansion , I noticed there was gold stored in that hole in the wall. Since the owner was so obsessed with greed and unwilling to share his good fortune , I sealed the wall so he wouldn’t find it.”
Then last night as we slept in the farmer’s bed , the angel of death came for his wife. I gave him the cow instead.

Thanigs aren’t always what they seem.

Sometimes that is exatly what happens when thing don’t turn out the way they should. Ifyou have faith , you just need to trust that every outcome is always to youradvatage. You just might not know it until some time later.

The End.

□ نوشته شده در ساعت 10:53 PM توسط Yasaman

●
□ نوشته شده در ساعت 9:45 PM توسط Yasaman

●
□ نوشته شده در ساعت 6:05 PM توسط Yasaman

●
□ نوشته شده در ساعت 8:18 PM توسط Yasaman

●

اینم از امتحانای ملنگ من!! فقط خدا كنه خطر افتادن در آخری ، بدبختم نكنه!!

امیدوارم هیچ كس با اون آخری مشكل دار نشه.درسی كه به شدت ازش تنفر دارم و خوندنش واقعاً حال منو می‌گیره!! یعنی درس بدی هم نیستا ، ولی بدم میاد به عنوان درس دانشگاهی بخونمش كه مجبور باشم ازش نمره بگیرم. اگه همین‌جوری بخوام بخونم برای یادگیری ، كلی هم جذابه اما ...! تازه این مشكل وقتی دوچندان میشه كه پایه بسیار ضعیفی ازش داشته باشی( به خاطر نداشتن علاقه و نه خنگ بودن!) خلاصه اگه خبرم این یكی از سرم بگذره ، بقیه‌‌شو خوب می‌شم.

دیشب رفتم ترمینال كه بسته‌ای رو تحویل بگیرم. یكی از هم كلاسی‌های قدیمیم از اصفهان یه بسته فرستاده‌بود كه كلی هم منو خجالت داده‌بود. خلاصه رفتم و از رانندهه تحویل گرفتم و كلی هم حالم گرفته‌شد. خیلی مسخره هست كه من به شدت به اتوبوس‌های ولوو علاقه و ارادت خاصی دارم. یعنی كلاً از ماشین و تنوع داشتن ماشینا خیلی خوشم میاد ، ولی این ولوو یه چیز دیگه‌ست! البته دلیل اصلیش اینه كه به شدت منو یاد سفر و مسافرت و خوش گذرونی میندازه ولی كلاً كلاس خاصی برا این ولوو های لعنتی قائلم!!! می‌دونم این رفتارم كاملاً مثه پسراست ، اما آدمیه و علاقه‌هاش . منم كه به شدت به انواع ماشین علاقه دارم و مطمئن هستم كه تا برم سر یه كار درست و حسابی و یه پولی به جیب بزنم ، یه ماشین ردیف هم می‌گیرم.

دو سه سال پیش كه مدام به اصفهان رفت و آمد داشتم ، همش با ولوو می‌رفتم و میومدم. همیشه هم از ترمینال صفه بلیط می‌گرفتم و دو تا شركت ایران پیما و سیروسفر!! هروقت هم می‌رفتم برا بلیط كلی احترام می‌ذاشتن و تحویل!! بسته به ساعتی كه می‌خواستم حركت كنم ، یكی از شركتا رو انتخاب می‌كردم و جالب اینجا بود كه اون یارو توی ایران‌پیما فكر می‌كرد من فقط مشتری اونام و عمری فكر نمی‌كرد از رقیب سرسختش یعنی سیروسفر هم خرید بلیط داشته باشم!! البته از نظر كیفیت كار تفاوت خاصی هم نداشتن ولی كلاً از سیروسفر بیشتر خوشم میومد.

بی‌خیال ولوو!! الان مدتیه كه به شدت تو كف زانتیا هستم و . . . زكی!

□ نوشته شده در ساعت 9:19 PM توسط Yasaman

●
□ نوشته شده در ساعت 9:34 PM توسط Yasaman

●
□ نوشته شده در ساعت 7:48 PM توسط Yasaman

● يه سال ديگه هم سپری شد!!
تولدم مبارك!!D:



□ نوشته شده در ساعت 5:49 PM توسط Yasaman

●
□ نوشته شده در ساعت 9:09 PM توسط Yasaman

●
□ نوشته شده در ساعت 9:40 PM توسط Yasaman

●
□ نوشته شده در ساعت 9:10 PM توسط Yasaman

●
□ نوشته شده در ساعت 8:12 PM توسط Yasaman

●
□ نوشته شده در ساعت 7:36 PM توسط Yasaman

●
□ نوشته شده در ساعت 8:57 PM توسط Yasaman

●
□ نوشته شده در ساعت 8:29 PM توسط Yasaman

●
□ نوشته شده در ساعت 9:45 PM توسط Yasaman

●
□ نوشته شده در ساعت 11:55 AM توسط Yasaman

●
□ نوشته شده در ساعت 10:04 PM توسط Yasaman

●
□ نوشته شده در ساعت 9:40 PM توسط Yasaman

●
□ نوشته شده در ساعت 8:36 AM توسط Yasaman

●
□ نوشته شده در ساعت 10:42 AM توسط Yasaman

●
□ نوشته شده در ساعت 4:27 PM توسط Yasaman

●
□ نوشته شده در ساعت 9:02 AM توسط Yasaman

●

***** الهي به اميد تو *****

□ نوشته شده در ساعت 7:00 PM توسط Yasaman

● WOW!!!!!!!

□ نوشته شده در ساعت 7:13 AM توسط Yasaman

● من یه مدت یه غیبت نسبتاً کبری خواهم داشت! اگه وبلاگم آپدیت نشد به همین دلیله!!

یه چند روزه که حس نوشتن ندارم. الان هم اصلاً حوصله ام نمیشه ، اما مثل اینه مجبور باشم ها همش استرس دارم که چرا آپدیت نمی کنم! دلیلش هم اینه که فعلاً تنها جایی که خاطره های من موندنی میشه ، اینجاست.
امروز با هزار بدبختی رفتم دانشکده! با بدبختی بود چون یه جورایی دانشکده و سرویس ها مشکل داشتن. مثل اینکه امتحان PHD یا شاید هم ارشد بود و کارا قاطی شده بود. خلاصه کلاسا خیلی رسمی نبود.
امروز بعد از کلی وقت قبض گوشیم اومد! مبلغش بالا نبود اما کم هم نبود. همش هم به خاطر اون همه SMS هایی بود که یهو وحشی می شدم و می زدم. بیچاره بابای من هر چی پول داره باید صرف قبوض مختلف تلفن کنه. یا تلفن ثابته که مخصوص اینترنت هست یا تلفن های معمولی و یا گوشی هامون. مقصر خودشه که این همه خط داره. باید از اول فکر اینجا رو هم می کرد.
شهروز بعد از کلی وقت زنگ زد و گفت که از این ترم میاد دانشگاه ما. فکر کنم یه جورایی انتقالیش درست شده. جالبه من قصد داشتم بهش زنگ بزنم که خودش زد! خیلی دلم براش تنگ شده بود.
عصر خاله اینا و دایی اینا امدن پیشمون. خیلی حال و حوصله نداشتم و خیلی هم خوش نگذشت!

اصولاً یه مدته که از همه چیز خسته شدم. نمی دونم دقیقاً چه مرگیم هست اما اینو می دونم که موضوع جدی تر از همیشه هست. خیلی جدی تر! شاید یادآوری یه چیزایی هست که اینجوری عذابم میده( مثلاً همون اتفاقی که بعد از 3 سال افتاد و نتیجه اش کاملاً به ضرر من تموم شد و یا خیلی موردای شبیه اون) خلاصه بدرقم حالم گرفته هست. از همه چیز و همه کس خستهء خسته هستم! تنها یه نفر هست که توی این شرایط می تونه حالم رو سر جاش بیاره که دسترسی بهش تقریباً غیر ممکن هست.
جالبه که هر کسی هم منو می بینه توی همون نگاه اول متوجه تغییر روحیه ام میشه و زود می پرسه که چه اتفاقی افتاده. کاش یکی پیدا می شد که بهم دقیقاً بگه که مشکلم چیه! خودم که هر چی فکر می کنم فقط به یه نتیجه می رسم.


□ نوشته شده در ساعت 9:20 PM توسط Yasaman

(0) comments

● ظهر همون طور که داشتم ناهار می خوردم( بعد از سالها بالاخره من تونستم ناهارم رو سر وقت خودش بخورم! اصولاً مدتیه که صبحانه ، ناهار و شام من در یه وعده خلاصه میشه! تازه همون یه وعده هم جوری هست که اسمش رو نمیشه گذاشت وعده غذایی ، چون خیلی خیلی کم اشتها و کم خوراک شدم! ) تلویزیون هم تماشا می کردم! طبق معمول همیشه، بابا داشت اخبار ورزشی رو می دید و من هم مجبور بودم اخبار ورزشی رو تحمل کنم! البته جایی بود که من خیلی خوشم می اومد ازش و اون هم اخبار مربوط به فوتبال باشگاه های ایتالیا بود! این ایتالیا تنها کشوری هست که هیچ وقت از دیدن مسابقه های فوتبالش خسته نمی شم! البته علاقه زیادی هم به تیم ملی آرژانتین دارم ! اما تنها کشور خارجی که از باشگاه هاش خوشم میاد ایتالیاست. باشگاه های ایران هم فقط و فقط از استقلال خوشم میاد. چی هستن اون پرسپولیسی های سوسول؟! یه عده بچه سوسول که فقط بلدن سوسول بازی در آرن تا بازی کنن! همون لحظه تصمیم گرفتم حتما! این علاقه خودم رو توی وبلاگم بنویسم که هر کی اینجا رو میخونه بدونه من از اون ایتالیا یی ها و استقلالی های سفت و سخت هستم!

من هم گوشی زیمنس می خوام! داداشم رفته یه گوشی زیمنس برداشته توووووپ. چی هستن این گوشی های سامسونگ و ال جی و نوکیا ! درسته که بعضی هاشون خیلی خوشکل و باحالن ، اما دست هرکسی گوشی می بینی یا سامسونگه یا نوکیا و یا ال جی! یه چیز هم هست که تا الان گوشی خودم رو که سامسونگ هست رو دارم تحمل می کنمو اون هم کلاس برنامه اش هست! خیلی راحت هر چیزی رو می خوام پیدا می کنم و سردرگم نمی شم! از همون اول هم می خواستم زیمنس بردارم اما مهندس هخامنش راهم رو زد و گفت اگه خراب شد دیگه مال خودت هست و هزار حرف و حدیث دیگه که راضیم کنه اون گوشی که خودشون صلاح می دونن رو بردارم! البته که ایشون خیلی بهتراز من می دونستن اما نمی دونستن من از گوشی های تکراری به شدت متنفرم!!

درسای این ترم خیلی جذاب تر از ترم قبل هستن. این ترم 19 واحد دارم و کلی هم درسا شیرین تر از ترم قبلی هستن. البته ترم قبل هم بد نبود اما چون درست و حسابی درسام رو نمی خوندم از کل ترم ناراضی بودم. به هر حال همه چی به خیر گذشت و بالاخره همونی که می خواستم شد! یکی از درسا هست که فوق العاده تو کف یاد گرفتنش بودم و قصد داشتم زود تر براش آستین بالا بزنم و یه اقدام رسمی تر از خوندن کتاب های مرسوم کنم که خدا رو شکر توی دانشگاه قراره همشو یادم بدن. یه درس اختیاری هم هست که با استاد نکوفر دارم و از این یکی هم خیلی خوشم میاد و دقیقاً تو کف یاد گرفتن این یکی هم بودم. این استاد نکوفر یکی از با مزه ترین استادامون هستن. ترم قبل هم با خودشون و هم با خانومشون کلاس داشتم. خودشون که خیلی باحال بودن اما خانومشون ... . خلاصه این ترم به لطف خدا ترم خوبی خواهد بود.

از صبح هوا هم سرد بود و هم ابری! خیلی خیلی هم خوشکل بود. الان هم بارون میاد به طرز فوق العاده شیکی!

خدا خودش می دونه با بنده هاش چه جوری رفتار کنه! خوشم اومد از این عدالتش. خودش می دونه چه جوری تلافی کنه که بنده هاش هیچ غمی نداشته باشن! استغفرالله! ولی جداً تلافی های خدا خیلی شیرینه! بدون اینکه ما هیچ نگرانی ای داشته باشیم خودش همه چی رو جفت و جور می کنه! ای خدا بنازم اون عظمتت رووووو.


□ نوشته شده در ساعت 7:33 PM توسط Yasaman

(0) comments

● بعد از سالها ، دوباره دیشب حس وبلاگ نویسی در من بوجود اومد! یه سری از حرفا هست که بهتره فقط توی وبلاگها نوشته شن. بطور فوق العاده موثری آدم رو خالی می کنن. خلاصه اینکه یه چند روزی اکتیو می شم ببینم خالی می شم یا نه!
توی این 2 هفته ای که اینجا نمی اومدم ، خیلی اتفاق ها افتاد. یه چند تایی از اونا اونقدر اعصابم رو به هم ریختن که احساس مرگ بهم دست داده بود. مرگ که تجربه کردنی نیست ، اما بر خلاف نوشته ام باید فوق العاده شیرین باشه( آخه یه طوری نوشتم مثل اینکه این حس خیلی بده و ... ). از اون لحاظ می گم شیرینه چون آدم دیگه از این دنیا و متعلقات زشت و بد رقمش خلاص میشه! پس %100 شیرینه.
خلاصه این چند روز واقعاً افتضاح بود. یه اتفاق هایی افتاد که هرگز نباید رخ می داد! 3 سال تموم انتظار کشیدم و صبر کردم که این اتفاق نیفته ، اما چون من هیچ نقشی توش نداشتم ، بالاخره روی داد!( اگه نقش داشتم که نمی ذاشتم به اینجا بکشه!) خلاصه اینکه تموم زحمت های 3 ساله من دود شد رفت هوا ! و تا حد بسیار زیادی هم ضرر کرد. 3 سال تموم همه سرمایه ام رو گذاشته بودم روی این مورد که آخرش هم همش به هدر رفت و کاملاً نابود شد. اینو هم میذارم به حساب اینکه خدا خواست اینجوری بشه و من یه درس عبرت بگیرم که دوباره تکرارش نکنم! این دومین باری هست که من از این مورد ضرر می بینم و 2 بارش هم غیر قابل جبران بوده و هست. دیگه نمیذارم به مرتبه سوم کشیده بشه! البته اشخاص زیادی هم باعث شدن که من اینجوری متضرر بشم که هیچ وقت نمی بخشمشون! اگر این اتفاق نمی افتاد ، من تا آخر عمر بیمه بودم. بیمه از همه نوعش!
دیگه بسه! دو هفته تموم اعصابم خرد شده سرش!

پنج شنبه تولد منصوره بود. علیرغم اینکه اصلاً میل نداشتم برم ، بچه ها مجبورم کردن و بالاخره رفتم! خیلی بد نبود اما همون شب و فرداش یه چیزایی شنیدم که همه اون خوشی ها از دلم در اومد!
جمعه هم که انتخابات بود و من طبق معمول نرفتم رای بدم! ( من اصولاً فقط چهارشنبه ها می تونم رای بدم!!! ) راستش اصلاً نمی دونم کیا کاندید بودن! یا حتی باید به چند نفر رای می دادم! خیلی باحالم. مهم نیست ...

باز اون دست دردها و سر دردهای عصبیم شروع شده! دیشب تا ساعت 3 بیدار بودم و به خاطر اینکه دست چپم درد می کرد نمی تونستم بخوابم! این دردها وقتی میاد سراغم که از یه مورد خیلی خیلی حالم گرفته شه! آخرین باری که اینجوری شدم چند ماه پیش بود که اون یکی هم واقعاً پدر در بیار بود. خدا نصیب گرگ بیابون هم نکنه!

یه چیز جالب که توی این مدت شنیدم اینه که یکی از پسرای آشناهامون که 33 سالش هست ؛ می خواد با یه دختر بچه 16 ساله ازدواج کنه!!! دقیقاً 2 برابر دختره سن داره و یه جورایی جای دختر خودش به حساب میاد ، و من نمی فهمم این پسره چه جوری راضی شده! البته حتماً همه مورداش اونقدر ایده ال بوده که از اختلاف سنی چشم پوشی کرده! ( عهد قجر ... ) به هر حال امیدوارم زندگی خوبی داشته باشن.



دیگه حوصله ندارم بنویسم ، وگرنه کلــــــــــــی حرف دارم برا نوشتن!


□ نوشته شده در ساعت 9:35 PM توسط Yasaman

(0) comments

● دیشب همونطور که داشتم وبلاگم رو آپدیت می کردم ، مسنجرم رو هم آنلاین کردم. یه چند دقیقه که گذشت یه صفحه PM جلوم باز شد که یه ID فوق العاده با مزه ( و بیشتر مسخره) داشت. بیشتر مسخرگی IDباعث شد تا جذب شم ببینم طرفم کیه! طرف رو هم نمی شناختم . اهل روم رفتن هم نیستم عمراً و یقیناً منو Search کرده بود! جدیداً من زیاد چت نمی کنم و هر تازه واردی هم که میاد برا چت کردن، همون اول بهش می گم که من اهل چت کردن نیستم و ... و در نتیجهBye! اما این یکی جذب IDمسخره اش شدم و یه 30 دقیقه ای باهاش چتیدم! اولش گفت ببین می خوام برات Webcamبزنم اما قول بده که نبندیش، گفتم باشه! شک کردم ، گفتم چرا نبندم و این حرفا؟ گفت آخه برا هر کی Webcamمی زنم سریع می بندتش و دیگه با من چت نمی کنه!!!! بیشتر شک کردم ! گفتم حتماً یه کاری می کنی که باهات چت نمی کنن و اون رومی بندن! گفت نه به خداااااا ! فقط یه مشکلی که دارم و اون اینه که ریشو هستم!! مرده بودم از خنده و دلم هم براش سوخت. راست می گفت. از همون اول هم که دیدمش 2 زاریم افتاد بچه مومن هست. بحث پیش اومد که چرا ریش میذاره و ....! خلاصه من هم شروع کردم به پیش آوردن بحث های دینی و این حرفا( آخه دیدم سوال های منو قشنگ تجزیه و تحلیل می کنه). بحث به این جا رسید که من گفتم این دینی که من دارم رو قبول ندارم چون همش از بقیه تقلید کردم و خودم هیچ تحقیقی روش نکردم و به هر حال فکر می کنم این دین و مسلمونی من ازم پذیرفته نیست. حالا بماند که کلی ارشاد شدم و کلی هم بحث جالب و منطقی شده بود! هر چی بیشتر پیش می رفتیم ، می دیدم خیلی داره با دلیل و منطق حرف می زنه!! یه کم که پیش رفتیم گفت من طلبه هستم!!!!!!! چشمام شده بود چهارتا! از طرفی باور نمی کردم که طلبه باشه ( آخه چت کردن طلبه ها رو ندیده بودم ) و از طرفی هم ظاهرش تابلو بود که طلبه هست! و ...
اون لحظه من داشتم می رفتم بیرون و عجله هم داشتم و نمی شد دیگه چت رو ادامه بدیم! خلاصه آدرس میلم رو گرفت که بیشتر قانعم کنه که به هر حال من هم مسلمونم! آخر شب که چک کردم دیدم 2 تا میل زده ولی هنوز نتونستم کامل بخونمش! به هر حال این هم نوعی از چت بود دیگه!


یه دشت سرسبز
یه رود پرآب
یه سد محکم
داشتیم تو سیلاب
ما از خوشی ها
دلامون آزرد
سد رو شکستیم
دنیا رو آب برد
حالا از اون در و دشت
چیزی نمونده باقی
انگار از این میخونه
صد ساله رفته ساقی
حالا غم ما
قدر یه دریاست
جایی که باید دل به دریا زد همین جاست!
نه کار ایناست
نه کار اوناست
از این و اون نیست
از ماست که بر ماست!



□ نوشته شده در ساعت 4:55 PM توسط Yasaman

(0) comments

● Link::

بازی کنید ببینید چه کاره این!







□ نوشته شده در ساعت 10:21 PM توسط Yasaman

(0) comments

● به به!!


□ نوشته شده در ساعت 10:13 PM توسط Yasaman

(0) comments

● اینا مال امروزه:::

امروز صبح باید می رفتم کانون که نرفتم! تازه کوئیز هم داشتم. همش تو فکر بودم که ای کاش می شد من می رفتم فقط کوئیز رو می دادم و برمی گشتم! کلی آه و ناله که من باید این کوئیز رو می دادم و...! حالا اومدم خونه می بینم راضیه آفلاین گذاشته که خانوم استاد گفتن کوئیز رو سه شنبه می گیرن! حالا چرا؟! چون گل سر سبدشون( اینجانب! ) غائب بوده و می خواستن حالم رو بگیرن!! این استاد جیگر فکر کرده من از کوئیزش فرار کردم و نمی دونسته من اینجا چقدر آه وناله سر دادم که می خوام برم کانون و ... ولی به دلیل اینکه باید می رفتم پزشکی قانونی نمی تونم!!!! حالا چرا پزشکی قانونی؟؟!! ما یه استاد داریم که هم تدریس می کنه و هم حسابداری اون سازمان زیر نظر ایشونه! یکی از دوستام هم به شدت نمره کم داشت و من باید می رفتم یه جورایی براش یه چند نمره پارتی بازی می کردم که مشروط نشه. آخه این استاد با من یه جورایی رفیق بود و رو حرفام حساب می کرد! ( 40 سالش هست و زن و بچه هم داره ) خلاصه رفتم باهاش صحبت کردم و قبول کرد که از مشروطی درش بیاره! حالا رفتن به مکانی مثل پزشکی قانونی یه صیغه بود ، رفتن به کمربندی فرهنگ شهر هم یه صیغه! کمربندی که فقط کامیون رد میشه و اتوبوس!! آخه اگه یکی ما رو می دید پیش خودش نمی گفت چند تا دختر، توی اون کمربندی و مخصوصاً توی پزشکی قانونی چه کار دارن؟ این کمربندی خیلی وحشتناک و پرت نبود اما جای مناسبی هم نبود! خلاصه با بدبختی کارامون رو کردیم و برگشتیم. تقصیر جناب استاد هست که جای بسیار مناسبی برای کار کردن پیدا کرده! بعد از اونجا هم رفتیم آموزش و یه چند تا کاره دیگه و بعدش هم یه چرخی توی خیابون زدیم و یه سری از خریدهامون رو انجام دادیم . ندا( نه اون ندا خوشکله ها! یه ندای دیگه! ) یه هدیه برای تولد دوست پسرش خرید و طبق معمول با سلیقه من و چونه زدن های من! یه مغازه هست توی پاساژ نور که من خیلی دوسش دارم و هر دفعه هم می رم اونجا هی چیزای خوشکل جذبم می کنه. از اون لوکس فروشی های باحال. یه چیز خوشکل هم دیدم برای اتاق خودم که خیلی خیلی نازه و در اولین فرصت می رم و می خرمش.البته کلاً آدمی هم نیستم که خیلی توی مایه های لوکس خرج کنم ، اما این یکی واقعاً استثنا بود. خیلی هم گرون نبود که منصرف بشم. انگشتری که سارا برای تولدم کادو آورده بود رو دادم برام کوچولو کنن. چقدر این انگشتر ناز و خوشکله! از حالا تو فکرم برای کادو تولدش چی بخرم که خیلی خوشش بیاد( اما تا حالا به نتیجه مناسبی نرسیدم ).

این روزا دارم دو تا کتاب رو می خونم که به نظرم جالب و جذاب هستن! یکیش دانشنامه سیاسی هست و یکیش هم یه رمان خارجکی! من کلاً از حرف زدن در مورد سیاست و بحث کردن در مورد چیزای سیاسی اصلاً خوشم نمیاد، هیچ وقت هم سعی نکردم بشینم چار تا چیز مثل همه آدما در مورد سیاست یاد بگیرم! اما این کتاب یه جور دیگه هست! یه جور اطلاعات عمومی رو یاد میده که من از کلی هاشون بی خبر و بی اطلاع هستم. اون رمان هم مال یکی از بچه هاست که سفارش اکید کرده که بخونمش.

دیروز که رفته بودم برا ثبت نام ، انواع و اقسام پول ها رو همراهم برده بودم. پول نقد بود ، ایران چک بود ، تراول هم بود. ایران چک که توی همه بانک ها معتبره ، پول نقد هم که مشکلی نداشت ، می موند اون تراول! بانک دانشگاه ملی بود و تراول من مال صادرات. اصلاً حواسم نبود که قبول نمی کنن و باید از قبل نقدش می کردم! با هزار جور بدبختی با پریسا راه افتادیم که بریم شهرک گلستان نقدش کنیم که یادم اومد نه گواهینامه دارم ونه شناسنامه! شناسنامه ام که توی اداره گذرنامه بود و همراه پاسپورت می اومد در خونه و به هر حال خونه نبود! گواهینامه ام هم چون هنوز ازش عکس نگرفتم که جایگزینش کنم ، خیلی احتیاطش می کنم!( که مبادا گم بشه!) حالا توی اون همه دردسرِ انتخاب واحد ، باید دنبال یه نفر می گشتم که یه چیزی همراهش باشه که بتونه برا من اون چک رو پاس کنه. خدا خیر بده ندا رو که همیشه گواهینامه اش همراهشه! خلاصه رفتیم گلستان و چک رو پاس کردیم و بر گشتیم.
یکی از آرزوهای من کار کردن توی بانکه! اصلاً کار بانکی یه کلاسی داره که کارای دیگه ندارن( برا خانوما البته). از وقتی اون صندوق خانوادگی توی خانواده راه اندازی شد ، پای من هم به بانک کشیده شد و خیلی خیلی هم خوشم میومد که کارای بانکی اون صندوق رو انجام بدم . همیشه هم پول های اقوام رو می دادن به من که بریزم به حساب و به خاطر همین زیاد می رفتم بانک. الان دیگه اون صندوق نیستش و مدتهاست که من نرفتم بانک!

اینا مال دیروزه:::


آخیش این هم از انتخاب واحد تاریخی من!
بابا کسی خله ، کسی چله ، کسی عقلش کمه یا هر چیز دیگه! پاشو میذاره توی یکی از این خراب شده های دانشگاه آزاد!! آخه دانشگاهی که از ساعت 9 صبح بری برای انتخاب واحد و ساعت 6 عصر برگردی خونه هم میشه دانشگاه؟؟ آخه برای همه چیز( باز کردن جا ، رسیدگی به تداخل ها و .... ) باید التماس کرد ، برای پول دادن هم باید التماس کرد؟؟ هر ترم می گم ترم دیگه آدم می شن و این وضعیت تکرار نمیشه، اما بدتر میشن که بهتر نمیشن! 4 تا استاد مشاور خل گذاشتن بالا سرت که باید تازه بهشون درس داد که چه جوری مشاوره بدن! من که هنوز هیچ مدرک دانشگاهی ای ندارم بهتر سرم میشه باید چه جوری کار این مردم را راه بندازم تا اونا! البته همیشه هم معتقدم که مدرک دانشگاهی هیچ دلیلی موجهی برای انجام دادن کاری به صورت صحیح نیست! طرف دکترای فلان داره اما هنوز عقلش به این قد نمیده که باید چه جوری با مردم صحبت کنه! تنها کسی که توی این بی صاحب شده مثل آدم هست آقای مهندس دستغیب هست! توی اوج خستگی و سر در گمی هر کاری از دستش بر بیاد انجام میده و حداقلش اینه که مثل آدم جواب میده! جداً این آدم بودن خیلی مهمه.
البته یه نفر دیگه هم داریم که وجودش بعضی وقتا واقعاً ضروری و لازم هست و اون هم کسی نیست جز این آقای قیطاسی! هنوز که هنوزه من نمی دونم این بشر چه کاره هست! درواقع همه کاره هست!
اونقدرخسته هستم که فقط می تونم بخوابم!!






□ نوشته شده در ساعت 6:48 PM توسط Yasaman

(0) comments

● چقدر این چند روزه حرص و جوش نمره هام رو خوردم! هیچ وقت اینقدر نامطمئن در مورد نمره هام حرف نمی زدم! آخه این ترم علاوه بر اینکه خودم یه کم سهل انگاری کردم ، فوت پدربزرگم هم باعث شد تا اینجوری نمره هام بیاد پایین. البته پایین که نه ولی خوب اصلاً هم راضی نیستم. هیچ کدومشون هم مثل اون آمار و احتمال حالم رو نگرفت. اون هم چه درسی ؟! آمــــاااااار!! اون هم کی ،من؟؟!! من که همیشه پایه ریاضیم قوی بوده! من 100% مطمئن هستم که این نمره واقعی من نیست! علاوه بر خودم که به این نمره شک دارم ،دوستام هم شک دارن! خوب با دم شیر بازی کردن هم آخر و عاقبتی بهتر از این نداره! وقتی با استاد لج می کردم و حالش رو بد رقم می گرفتم باید انتظار همچین روزایی رو هم می کشیدم. آخه این بشر کم عقل اعصاب آدم رو واقعاً خرد می کرد! ما با ایشون جمعه ها کلاس داشتیم و ساعت 2 تا 5! ایشون هم نامردی نمی کرد و می ذاشت ساعت 3 یا 3:30 می اومد دانشکده!(بعضی روزا البته! تقریباً نصف ترم!) من هم تحملم تموم می شد و اذیتش می کردم. آخه روز جمعه کلاس داشته باشی ، بعد از اومدن استاد هم نا امید باشی و دیگه کلاس رو ترک کنی و سوار سرویس بشی و بیان بگن استاد اومده و می خواد کلاس تشکیل بده!! چه حالی به آدم دست می ده؟! من هم زیاد بارش می کردم! اون هم نمی تونست تحمل کنه و بهش بر می خورد! ولی با این کارش خیلی خیلی کلاس خودش رو زیر سوال برد( کلاس ِ شخصیتیش!). بی خیال!
خلاصه اینکه این ترم همه گل کاری داشتن! من که تا حدی موجه هستم ولی خیلی ناراحتم.
جالبه که ما شنبه انتخاب واحد داریم و هنوز نمره چند تا از درسا رو نمی دونیم! این هم از برکات بسیار ارزشمند دانشگاه( چاپیدنگاه!) ما هست دیگه!

دیروز چهلم پدربزرگم بود و خیلی خیلی زشت شد که من نتونستم برم! آخه من تا رسیدم خونه ساعت 3 بود و دیگه برای مسجد رفتن دیر موقع بود! پیش خودم گفتم مسجد رو بی خیال می شم و فقط یه سر به مادربزرگم می زنم که به هر حال یه احوال پرسی کرده باشم. فوق العاده خسته بودم و رفتم جلو بخاری دراز کشیدم و پیش خودم گفتم خستگیم که در رفت راه میفتم! به سلامتی از ساعت 3:15 خوابم برد تا راس 5:30!!! اصلاً عین جنازه شده بودم! خودم هم نمی دونم چه جور این همه خوابیدم! تازه این هم که بیدار شدم به خاطر اون بود که تلفن زنگ زد وگرنه اونقدر خسته بودم که حالا حالا ها جا داشته باشم برا خوابیدن!
چقدر برای این چند روز تعطیلی برنامه ریخته بودم که کلی جاها رو برم و بگردم! همه اش می گفتم می ریم با بچه ها بیرون و کلی حس عکاسی ام رو به خرج می دم و عکس های به یاد موندنی می گیرم و....! من عاشق عکاسی هستم! حلال چه جاهای توپی هم برنامه ریخته بودم! باغ ارم ، حافظیه ، ارگ کریمخان ، باغ عفیف آباد و هزار تا جای دیگه! گرچه که هوا بدجور سرده ، اما توی سرما اینجور جا ها رو سر زدن هم لذت مخصوص خودش رو داره! از همه بیشتر هم دلم برای باغ ارم تنگ شده! باغ ارم تنها جایی هست که من همیشه و در همه شرایطی حاضرم وقتم رو اونجا بگذرونم! کاش برف اومده بود! اگه برف اومده بود که 100% جورش می کردم که بریم! آخه توی برف یه چیز دیگه هستاااااا ! اما حالا هم دیر نشده ، به همین زودی یه قرار با بر و بچه ها می ذاریم و می ریم یه چند ساعتی رو بین اون سروناز های خوشکل می گذرونیم. جای همه اونایی هم که دلشون می خواد بیان ولی نمی تونن رو ، خالی می کنیم!

من دارم خونه(وبلاگ)تکونی می کنم! البته هنوز کامل نشده ولی به زودی همون چیزی میشه که دلم میخواد!!
ما که همیشه شرمنده شما هستیم! این یه بار هم روش! ایشالا بتونم جبران کنم!

--------------------------

.
..
...
من و مزرعه یه عمره ، چشم به راه یه بهاریم
زیر شلاق زمستون ، ضربه ها رو می شماریم
...
..
.


-------------------------


اِ راستی یادم رفت اینو بنویسم که عشق من ، عزیز دلم و جیگرم 2 روزه که اومده شیراز! این جیگر من همون یاسین پسرخاله 7 ساله من هست! از وقتی که از در خونه ما اومده بود داخل ، مگه می شد ما دو تا رو از هم جدا کرد! یه پسر ناز و باهوش که کلاس اول ابتدایی هست و فوق العاده تیز و جیگر!
خیلی کم پیش میاد من از بچه های کوچولو خوشم بیاد، یعنی احتمال اینکه من از یه بچه کوچولو خوشم بیاد یک در هزاره! این یاسین یه تیکه ای هست که خدا می دونه!
در مورد آدم بزرگا هم همین طوره! خیلی زود می تونم با همه ارتباط برقرار کنم! اما از همه اونایی که باهاشون ارتباط برقرار می کنم خوشم نمیاد.خیلی کم پیش میاد یه نفر رو واقعاً دوست داشته باشم، اما اگه هم از کسی خوشم بیاد از اونایی هستم که تا آخر عمر دوسشون می دارم و تحت هیچ شرایطی هم نظرم عوض نمیشه! تحت هیچ شرایطی که نه! اما خیلی هم کم پیش میاد که ازشون زده بشم!!



□ نوشته شده در ساعت 3:13 PM توسط Yasaman

(1) comments

● اینا مال امروزه::

امروز بالاخره رفتم خونه ماریا. ساعت 4 با فاطی قرار گذاشته بودم که تا حرکت می کردیم و می رسیدیم می شد همون ساعت 5 که ماریا منتظرمون بود. خونشون شهرک بهشتی هست. یه خونه کوچولو و فوق العاده خوشکل و مرتب! یه دکور بسیار ساده و شیک هم داشت که کلی به دلم نشست. آرش هم خونه نبود ولی شیطنت هاش بود! هی پشت سر هم زنگ می زد و اذیت ماریا می کرد. الکی سر به سرش می ذاشت و قطع می کرد و ما هم کلی می خندیدیم! وای که چقدر این آرش شیطون بود.اصلاً فکر نمی کردم اینقدر باروحیه و پرانرژی باشه. با ماریا 5 سال اختلاف داره. زندگی فوق العاده شیرینی دارن. جالب بود! از خونه خودمون که زدم بیرون یه بارون شدیدی گرفت که خدا می دونه ، مدتی که اونجا بودیم بارون بند اومده بود ، همین که ما بلند شدیم و راه افتادیم دوباره بارون گرفت! چقدر شهرک بهشتی سرد بود! اصلاً با منطقه ما قابل مقایسه نبود. یه گوش دردی گرفتم که فکر نمی کنم حالا حالا ها خوب شم. همش هم به خاطر سردی هوای اون منطقه هست. درست و حسابی هم لباس نپوشیده بودم و خیلی خیلی سردم شده بود. حالا علاوه بر سرد هوا ماشین هم گیر نمی اومد.
خیلی دلم می خواست که عکسای عروسیش رو ببینم ، فقط عکس کوچولوهاش خونه بود. اون بزرگای خوشکلش رو برده بودن عکاسی برای برطرف کردن قسمت هایی از فیلمشون که مشکل داشت. اما همون کوچولوهاش هم کافی بود! خلاصه یه 6 ساعتی هم روی عکساش زوم کرده بودم و ذوقشو می کردم.
خیلی دلم برای دوستای دبیرستانم تنگ شده. بهترین سال تحصیلی در تموم عمرم ، سال سوم دبیرستان بود! فکر نمی کنم دیگه هیچ دوره ای مثل اون دوره بشه.همه می گن دوره دانشجویی یه چیز دیگه هست! اما برای من اینجوری نبوده و نخواهد بود! سال سوم که بودیم همه با هم درس می خوندیم و تفریح می کردیم. همه با هم رفیق بودیم و دوستای واقعی. یادمه اون سال همه مون ناراحت بودیم که پیش دانشگاهی از هم جدا می شیم و دیگه مثل سابق همدیگر رو نمی بینیم!! همون موقع هم من یه تصمیم جالب گرفتم و اون هم اینکه مثل فیلم "ضیافت" یه قرار بذاریم و دوباره دور هم جمع شیم! قرارمون شد اردیبهشت سال 85 که هنوز خیلی مونده!
ماریا هم از همون دوستای دوران دبیرستان هست که خیلی هم دوسش داشتم و دارم.


-----------------------------

اینا مال دیروز هست که به علت پایین بودن سرعت اینترنت نتونستم پستش کنم( سرعت افتضاح بووووود!!!)::
جالبه ها! من همیشه وقتایی که امتحان دارم و احتیاج دارم که مثلاً یه چند ساعتی از شب رو بیدار بمونم، به طرز وحشتناکی خوابم می گیره! از اون طرف هم صبحا به زور بیدار می شم! اگرچه که شبش مثلاً 10 ساعت مفید هم خوابیده باشم! یا اگه امتحان نداشته باشم و بخوام با خیال راحت بخوابم ، صبح ساعت 6 بیدار می شم و دیگه هم خوابم نمی بره! اصلاً بدن من با من لجه! مثل بچه هایی هستن که بهشون می گیم یه کاری رو نکنن و اونا هم نامردی نمی کنن و دقیقاً 180 درجه مخالف با نظر ما رو اجرا می کنن! دیروز صبح من ساعت 5 بیدار شدم و دیگه خوابم نبرد و من هم نشستم یه سری از کارای عقب مونده ام رو انجام دادم. امروز صبح قرار بود خودم برم دنبال کارای گذرنامه ام، حالا مگه من بیدار می شدم؟! خلاصه با هر بدبختی ای بود بابام ساعت 7 از خونه پرتم کرد بیرون چون به شدت مخالف هست با عقب انداختن کار! از طرفی هم چون بنده 18 سال رو گذروندم باید گذرنامه رو از خانواده جدا می کردم و برای خودم تنها می گرفتم و این هم یعنی اینکه خودم باید برم دنبالش! خودم رو رسوندم اونجا و در کمال بی حوصلگی ایستادم توی صف! نفر دوم هم بودم و کلی ذوق کردم که کارم زود تموم میشه و در می رم! یه آقایی اومد و گفت بدین مدارکتون رو چک کنم و نوبت من که شد گفت خانومی پرونده شما ناقص تشریف دارن!!!! چشام شد 8 تا! ازش پرسیدم چیش کمه؟ میگه کپی آخرین صفحه شناسنامه! همه چیز داشتم جز اون کپی لعنتی!(تقصیر بابام بود وگرنه من عمری چیزی رو فراموش نمی کنم!) حالا مگه مرکز کپی پیدا می شد؟! پیدا می شد اما چون اصولاً مغازه دارهای شیراز یه کم چیز تشریف دارن ! همشون بسته بودن. خلاصه با بدبختی یه مرکز کپی پیدا کردم اون هم از چه نوعش! یه دونه دستگاه و کلــــــــی آدم که همه کپی لازم داشتن! برگشتم دیدم بـــه بـــه کلــــــــــــــــــــی صف طولانی شده! باز رفتم ته صف و اینبار شونصد نفر جلوم بودن! این شد که یک ساعت و نیم هم توی صف ایستادم و آخرش هم با خستگی فراوون به خاطر سر پا ایستادن به مدت 1.5 ساعت توی اون موقع صبح، رفتم سر کلاس زبان! تا رفتم راضیه رو دیدم. همون که یه هفته پیش عروسیش بود. یه جعبه بزرگ شیرینی هم تو جیگرش بود که بیاره توی کلاس،چقدر هم که خوشمزه بود.2 ساعت هم کلاس زبان رو تحمل کردم( البته امروز برام سخت بود وگرنه یه استاد دارم که اگه در حال مردن هم باشم باهاش حال می برم! عین خودم شیطونه!). بعد از کانون تصمیم گرفتم که به سلامتی برم دانشکده ببینم نمره ها رو زدن یا نه! بعد از اینکه کلی با راننده های سرویس چک و چونه زدم که ما چند نفر رو برسونین و می خوایم نمره ببینیم و ...( چون اون ساعت توی دانشکده امتحان نبود ، می گفتن ماشین حرکت نمی کنه!! دانشگاه آزاد همه چیزش مسخره هست، سرویساش از همه مسخره تر!) رفتیم اونجا! به تن خوش حتی یه دونه از نمره ها رو هم نزده بودن!! بعد از 2 هفته!!!!! هر چی هم به این در و اون در زدم که حداقل یه چیز دستمو بگیره و دست از پا درازتر برنگردم ، نشد که نشد.فقط رفتم اونجا و یه فیض عظیم بردم!! اون هم اینکه آقای قیطاسی( که من هنوز نمی دونم چه کاره این خراب شده هستن! ) بهم گفتن باز سربزنم!!!!!!!!!!!! فقط اینو کم داشتم که یه نفر همچین نصیحتی کنه. باز هم خدا خیرش بده!! جالبه که شنبه اول وقت هم انتخاب واحد داریم و هنوز خبر نداریم که چه کاره ایم!






□ نوشته شده در ساعت 8:07 PM توسط Yasaman

(0) comments

● از امروز دوباره همه چیز به روال عادی خودش برخواهد گشت! دیگه امتحانام تموم شده و فعلاً در حال نفس کشیدن هستم. این ترم واقعاً ترم بدی بود چون اصلاً اونجوری که می خواستم نتونستم درس بخونم. در واقع باید بگم امتحانام بد شد وگرنه در طول ترم که مشکل خاصی نداشتم. این بد شدن امتحانام هم بیشتر به خاطر اون ضربه روحی بدی بود که بهم وارد شد.
از صبح اتاقم رو درست کردم و یه تغییرات کوچولویی هم دادم. وقتی من امتحان دارم از زندگیم کاملاً دور می شم. اتاقم به شدت به هم ریخته می شه ، خودم هم خیلی به هم ریخته می شم. اونقدر حرص و جوش امتحان می خورم که دیگه به هیچ کاری نمی رسم. خدا رو شکر همه چیز تموم شد.

این هفته خیلی سرم شلوغه! باید کادوی عروسی دوتا از دوستام رو ببرم خونشون ، کلی قول به این و اون دادم که باید همشو هم سر وقت انجام بدم ، کلی باید توی خیابونا بگردم دنبال چیزایی که می خوام و از همه مهمتر مرتب کردن کل خونه! عروسی ماریا که تابستون رفته بودم ،برای همون روز عروسی کادوی خوبی گیرم نیومد که ببرم ،حالا بعد از 4 ماه هم کادوش آماده شده و هم من وقت دارم و هم اون شیراز هست و به هرحال وقت داره! همه مشکلا دست به دست هم دادن تا من کادوش رو 4 ماه بعد به دستش برسونم! اون هم من! که این همه از معطل کردن بدم میاد!! عروسی راضیه ،هم کلاسی کانونم هم که به خاطر فوت پدربزرگم نرفتم ،ولی خوب کادوش محفوظه و باید زود ببرم! آخه این یکی هفته ای دوبار چشمم میفته تو چشمش و نمیشه امروز و فردا کرد! کلی هم CD هست که باید Write کنم که اینا هم کار حضرت فیل هست!! بس که زیاده. از خیلی وقت پیش به طرف قول دادم که، چیزایی رو که می خواد براش گیر بیارم و کپی کنم و بهش تحویل بدم. دیگه بعد از این همه مدت واقعاً زشته به خاطر زیاد بودنشون بزنم زیر قولم! کار بعدی که کلی وقته تو کفش هستم اینه که هر چه زودتر برم ملودی های خوشکل و جدید و غیرتکراری بذارم روی گوشیم! ملودی هاش واقعاً با مزه هستن اما فوق العاده تکرارین و ...! کلی هم خرید دارم،البته خریدهای ریز هست ولی خیلی وقت می بره! نمره هام هم هست که باید هر روز سر بزنم ببینم اومده یا نه! این ترم علاوه بر تنبل شدن همه هم کلاسی هام ،استادامون هم خیلی تنبل شدن! بعد از این همه مدت حتی یه دونه از نمره هامون رو هم نیاوردن! از 2 هفته پیش قرار بوده که نمره یکی از درسا بره روی سایت یه موسسه، که هنوز بعد از 2 هفته هر چی سر می زنم نیست و آخرین به روز رسانیش مال 10 قرن پیشه! جالبه که دانشگاه خراب شده آزاد واحد شیراز هنوز یه سایت رسمی نداره که توش اطلاع رسانی کنن! یه سایت با بدبختی پیدا کردم مال عهد بوق!! بعد وارد شدم می بینم که نه بابا یه چیزایی داره و اینا! ولی خیال باطل بود چون روی هر لینکی که کلیک می کردم صفحه باز نمی شد!! تنها قسمتی که باز شد مربوط بود به بر و بچه های صنایع که یه عکس چکش هم انداخته بودن وسط صفحه که یه جورایی با صنایع ربط داشته باشه! جالب بود که توی این صفحه فقط این چکش ِ خودنمایی می کرد و لاغیر!!! هرچی هم بار این دانشگاه آزاد کنن باز هم که!!



□ نوشته شده در ساعت 5:41 PM توسط Yasaman

(0) comments

● یکشنبه 30 آذر ماه بود. اون روز صبح من رفتم کانون و بعدش هم دانشکده. از صبح حالم خوب نبود همش استرس داشتم. دلم می خواست زودتر همه کلاسام تعطیل شه چون حوصله هیچ کدومشون رو نداشتم. خلاصه با هر بدبختی ای بود سر همه کلاسام حاضر شدم . عصر قرار بود سارا بهم زنگ بزنه که با هم یه جای مهم بریم. رفتن به اون مکان در اون روز خیلی خیلی ضروری بود. نزدیکای ساعت 3:30 زنگ زد و گفت یه مشکلی پیش اومده و نمی تونه بیاد!! اعصابم از صبح به اندازه کافی خرد بود، این یه مورد دیگه بدترش کرد. حالا همه این استرس و اعصاب خردی من از صبح اون روز کاملاً بی مورد بود! یعنی هیچ اتفاق خاصی رخ نداده بود که بخواد اونجوری منو به هم بریزه! پریسا هم دانشکده بود ، اونکه دید اینجوری به هم ریختم گفت با هم بریم بیرون یه کم بگردیم ، من هم قبول کردم چون اگه با اون وضعیت می رفتم خونه حتماً یه بلایی سرم میومد! از دانشکده راه افتادیم و رفتیم " غروب ". از غروب خیلی خوشم میاد چون اکثراً با پریسا می رم اونجا و بیشتر هم می شینیم و با هم بحث می کنیم که این یکی از کارای روزمره من و پریسا هست! چون هم من برای حرفای اون ارزش قائل هستم و هم اون برای حرفای من. و اینکه راهنما خیلی خوبی برای هم هستیم. خلاصه رفتیم اونجا و تقریباً یک ساعتی هم نشستیم و یه نوشیدنی فوق العاده داغ هم خوردیم. هوا هم بدجور سرد بود. همیشه این نوشیدنیه خیلی بهم می چسبید ، اما اون روز اصلاً به دلم ننشست! دیگه وقت رفتن بود ، وسایلمون رو جمع کردیم و آماده رفتن شدیم. ماشین گرفتیم و سوار شدیم ! همون طور که داشتیم صحبت می کردیم یه چیز توجهم رو جلب کرد و اون اینکه توی اون ساعت از شب که اوج کار مطب خاله بود ، چراغ های اونجا خاموش بود!! محال بود که اونا سر کار نرن ،اون هم اون ساعت از شب! دلم به شور افتاد. دقیقاً همون لحظه بابام بهم زنگ زد و یه چیزایی گفت که دلم بیشتر به شور افتاد!! هر چی هم اصرار کردم اصل موضوع رو به من نمی گفت. آخر سر گفت بچه های خاله تنها هستن برو پیششون!! از ماشین پیاده شدم و با عجله از پریسا خداحافظی کردم وراه افتادم به طرف خونه خاله. خیلی عصبی بودم. هیچ چیزی هم حالیم نمی شد. فقط می خواستم با عجله خودمو برسونم خونه خاله اینا. هر چی در می زدم کسی در رو باز نمی کرد. آخه خاله 2 تا بچه شیطون داره که اصلاً حواسشون به در زدن و این حرفا نیست. همون موقع شوهر خاله ام از راه رسید. تا دیدمش جا خوردم آخه چشماش به طرز عجیبی قرمز شده بود. هر چی ازش پرسیدم چی شده جواب درستی بهم نداد! فقط گفت پدربزرگم حالش خیلی بده و دیگه از دست ما کاری ساخته نیست و دکترا جوابش کردن و ..... و هزار تا چیز دیگه! من هم پیش خودم فکر می کردم چیز خاصی نیست و حالا اون بستری هست و به هرحال زنده هست! پیش خودم فکر می کردم مهم اینه که فقط زنده هست! تحمل اینکه بشنوم از بین رفته برام خیلی خیلی سخت بود. تا شب صبر کردم. به هر کسی هم زنگ می زدم یا جواب نمی دادن و یا گوشی هاشون خاموش بود و یا در دسترس نبودن! آخر شب خاله اومد خونه دیدم اون هم به طرز وحشتناکی حالش بده و به هم ریخته! تو نگاه اول همه این بی حالی و نگرانی خاله و شوهرخاله رو گذاشتم به حساب اینکه جفتشون پزشک هستن و از اوضاع بیشتر خبر دارن و ....! آخه همیشه توی خونواده این دو نفر به علت شغلی که دارن برای تک تک افراد شور می زنن و بیش از حد نگران می شن. این دفعه رو هم گذاشتم به حساب دفعه های قبل که فقط شور زدن هست تا واقعیت!! یه کم که آروم شد رفتم پیش خاله و ازش خواهش کردم که ماجرا رو برام تعریف کنه و دقیقاً بگه که پدربزرگم در چه وضعیتی هست! تنها جوابی که می تونست بهم بده این بود که سرش رو تکون بده و اشک بریزه و بگه تموم کرد!!!!!! مثل این بود که تموم دنیا یکباره رو سرم خالی بشه! من عاشق پدربزرگم بودم ، چه طور می تونستم خبر مرگش رو بشنوم؟! چه بر من گذشت فقط خدا می دونه! اون شب تا صبح مثل شبه توی خونه راه می رفتم. همش فکر می کردم این چیزایی که می گن دروغه و فردا صبح می تونم برم پیشش! همه اون حرفا راست بود و من هم تونستم برم پیش پدربزرگم ، اما چه فایده؟ دیگه اون زنده نبود و ...
بی دلیل نبود که از صبح حالم بد بود و استرس داشتم. حالا توی تموم این مدت کسی جرات نمی کرد به من خبر بده! چون همه از ارتباط عاطفی قوی ای که بین من و پدربزرگم برقرار بود خبر داشتن!
خلاصه اون شب یلدایی که همه ما قصد داشتیم منزل پدربزرگ جمع شیم با اون تلخی خاص خودش سپری شد. الان تقریبا! یک ماه از اون اتفاق وحشتناک میگذره و من هنوز نتونستم مرگ اونو باور کنم!

هنوز داداش من از این موضوع خبر نداره و من هم به دلیل اینکه ممکن بود از طریق وبلاگ من خبردار شه، اینجا چیز خاصی نمی نوشتم! اما الان مطمئن هستم که تا 15 روز دیگه که برگرده ایران به اینترنت دسترسی نداره و نمی تونه متوجه شه! حالا همه مشکل ها یه طرف مشکل گفتن این موضوع به داداشم هم یه طرف! آخه من و داداشم 2 تا نوه اول خانواده هستیم و قطعاً ارتباط قوی تری با اون بیچاره داشتیم!
بی دلیل نبود که می خواستم حذف ترم کنم! هر اتفاقی ممکنه برای من توی این ترم پیش بیاد!

--------------------------------------

من اعتقاد دارم همیشه برای حل مشکلاتمون علاوه بر اون راه هایی که به ذهن ما می رسه ، حداقل یه راه دیگه هم وجود داره! فقط باید گشت و پیداش کرد . حالا یا به تنهایی و یا با کمک و مشورت دیگرون! همیشه اگه فکر می کنیم تنها 3 راه برای حل یه مشکل وجود داره ، مطمئن باشیم یه راه چهارمی هم هست که ممکنه اون راه چهارم بسیار عاقلانه تر و عادلانه تر از بقیه باشه!خیلی وقتا تصمیم گیری های عجولانه و غیر منطقی باعث میشه که نه تنها مشکلمون حل نشه ، بلکه اوضاع بدتر از سابق هم بشه!

--------------------------------------

خیلی بده که آدما فکر کنن اگه یه نفر سکوت می کنه ، حتماً خیالش راحته!! خیلی ظلمه که آدم در پست ترین نقطه ممکن این کره خاکی باشه و بقیه فکر کنن الان توی اوج آسمونه! ...



□ نوشته شده در ساعت 4:43 PM توسط Yasaman

(0) comments

● موقع امتحانا هست، یاد یه خاطره جالب افتادم!
1.5 سال پیش که من اصفهان بودم و موقع امتحانام بود و تقریباً هم خرداد ماه بود.خاله و شوهر خاله و 2 تا پسرشون رفته بودن شیراز.( من اون یه ترمی که اصفهان درس خوندم شب و روز مهمون خاله اینا بودم! با کمال پر رویی! اما خداییش خود شوهرخاله ام نذاشت برم خونه بگیرم! می گفت مگه خونه ما چشه؟ و هزار و یک دلیل دیگه که تو باید پیش خودمون بمونی!)
بچه ها که اون موقع سال تعطیل بودن، خاله و شوهرخاله هم که مطب رو برای یه مدت تعطیل کرده بودن تا بتونن به کارای انتقالیشون برا شیراز رسیدگی کنن. من هم چون امتحان داشتم ، باید می موندم اونجا و درس می خوندم. خونه خاله اینا توی کوی اساتید دانشگاه اصفهان بود و نسبتاً هم جای امنی بود برای من، که شبا بتونم با خیال راحت بخوابم و نترسم! یه کم ترس داشت ولی خوب! صبح و عصر درس می خوندم و می رفتم تفریح و گردش و کتابخونه ، شب هم تا نصف شب یا پای تلفن بودم و با پریسا حرف می زدم ، یا اینترنت و تلویزیون سرگرمم می کرد. هوا هم بد جور گرم بود ومن هم 24 ساعته کولر روشن می کردم و کلی لذت می بردم و کیف می کردم! شب ِ یکی از روزایی که فرداش امتحان داشتم، تصمیم گرفتم یه ناهار خوشمزه برای خودم درست کنم تا ظهر که از دانشکده برمیگردم ، مجبور نباشم برم غذای بیرون بگیرم و یا خودم رو با تنقلات سیر کنم! خلاصه دست به کار شدم و یه چلو خورشت بادمجون درست کردم ، نمونه! من آشپزی خودم رو قبول دارم و خیلی خیلی هم خورشت بادمجون ِ دستپخت خودم رو دوست دارم! شروع کردم به درست کردن غذا. چقدر وقت گذاشتم روش که حسابی جا بیفته و عالی بشه ! بعد از کلی زحمت که آماده شد ، گذاشتم سرد شد و بعدش گذاشتم تو یخچال. رفتم توی اتاق و رو تختم دراز کشیدم و شروع کردم به درس خوندن. مشغول درس خوندن بودم که یهو در خونه به صدا در اومد! کلی دلم ریخت، پیش خودم گفتم ساعت 11 شب کیه که در میزنه و ... ! آخه سابقه نداشت همسایه ها اون موقع بیان دم در و از طرفی هم اگه کسی می خواست بیاد اونجا قبلش زنگ می زد! رفتم در رو باز کردم دیدم بـــــله! دایی جونه که دست خانوم و بچه اش رو گرفته و اومده که شب پیش من بمونن!!!!! حالا من هم امتحان داشتم و اصلاً حوصله مهمون داری و پذیرایی نداشتم. گرچه که اونا مهمون به حساب نمیومدن و پذیرایی خاصی لازم نبود، ولی خوب همین جوری هم که نمی شد! بعد از چایی و میوه عذرخواهی کردم و رفتم که درس بخونم. یه 1 ساعتی که گذشت زن داییم در زد و اومد گفت تو غذا خوردی؟ گفتم من شام نمی خورم و سیرم و از این حرفا. گفت من دارم یه کم غذا گرم می کنم که خودمون بخوریم، تو هم بیا و بشین یه لقمه با ما بخور و.... ! به هر حال گفتم نمی خوام و اون رفت. یه 15 دقیقه که گذشت دیدم یه بوهای خوبی داره به مشام می رسه!!! به بهانه آب خوردن رفتم ببینم چه خبره!! دیدم بـــــــــــــــــله!!! زن دایی عزیز من دارن ناهار فردای من ِ بیچاره رو می کشن توی ظرف که ببرن و میل کنن!! دهنم وا مونده بود، چشمام هم 6 متر زده بود بیرون ، اما مگه می شد چیزی بگم؟؟!! مثل این بود که دوش آب سرد حمام رو ، رو سرم باز کرده باشن! سرم رو انداختم زیر و خیلی شیک برگشتم تو اتاقم! )):
نوش جونشون! اما واقعاً دلم برای خودم سوخت! آخه اون همه وقت رو به جای اینکه درس بخونم ، صرف این کردم که یه غذای باحال درست کنم و .... ! مشکل من هم این هست که تا غذام کامل ِ کامل آماده نشه نمی تونم برم سر کارای دیگه! و این هم یعنی کلی از وقت رو توی آشپزخونه بسر بردن!!! خلاصه اینکه آخرش کارم به غذای بیرون کشید!



□ نوشته شده در ساعت 8:55 PM توسط Yasaman

(0) comments

● به سلامتی 3 تا از امتحانام رو دادم و تقریباً خیالم از بابت نصفشون راحت شد! با حساب امتحان آزمایشگاه میشه 4 تا! 3 تای دیگه هم هنوزمونده! 2 تا از درسام( امتحانام! ) هستن که یه کم ازشون می ترسیدم! یکیش که به خیر و خوشی گذشت ، مونده دومی! اونی که به خیر گذشت، یه درس فوق العاده شیرین و باحال بود که متاسفانه به دلیل اینکه از اول ترم نخونده بودمش ازش می ترسیدم. این درس شیرین و باحال هم اسمبلی بود! از روز اول فکر می کردم که چه درس سختیه و من حتماً میفتم و هزار تا ناله دیگه! اما یه کم که از روش خوندم ،دیدم نه بابا اینجوریا هم نیست! درس فوق العاده ای هست که من حتی 1 ساعت ِ تموم هم براش وقت نذاشته بودم، اونوقت فکر می کردم خودش سخته! حالا همه شیرینی و جذابیتش یه طرف، استاد گلش هم یه طرف دیگه! یه آقای نسبتاً مسن بودن که کلی هم اطلاعات داشتن و جذابیت استادی! اتفاقاً با من هم خیلی صمیمی بودن! از اون استاد باحالا که کسی نمی تونست رو حرفشون حرف بزنه! همه شرط هاشون رو روز اول گفتن و کسی هم جرات سرپیچی نداشت! خلاصه این به خیر گذشت!
البته کمک یکی از هم کلاسی هام هم توی یاد گرفتن این درس خیلی خیلی مفید بود. در عرض فقط 1 ساعت نصف جزوه رو برام یادآوری کرد که این 1 ساعت برای کسی مثل من که اصلاً عادت به گوش دادن درس سر کلاس نداره، خیلی عالی بود! اصولاً آدم خنگی هم نیستم و زود نکات رو می گیرم.
من اصلاً و تحت هیچ شرایطی نباید پام به دانشگاه آزاد می رسید. اما همیشه این موردا رو میذارم به حساب قسمت و سرنوشت آدمی! یه روزی من هم جزو سمپادی های شیراز بودم یعنی! اما خوب دیگه! اون اتفاق های پی در پی نزدیکای کنکور رو هیچ وقت فراموش نمی کنم ! اون اتفاق هایی که به کل سرنوشت منو عوض کردن! خدا لعنت کنه باعث و بانی اون اتفاق ها رو.
کلاً من و داداشم و پسرخالم توی خونواده معروف بودیم همیشه! داداشم که خدا رو شکر به اون چیزی که باید می رسید ، رسید! پسرخالم هم که اول راه هست و موند من! این پسر خالم که اسمش علی هست ،از اون بچه با استعداد هایی هست که واقعاً مطلب رو از عمق درک می کنه. اون هم الان جزو بهترین های سمپاد شیراز هست! من مطمئن هستم اگه پاشو بذاره رشته ریاضی ، از اون کسایی هست که حتماً و صد در صد شریف قبول میشه! اگه هم بره تجربی ، که کار مامان و باباش رو توی رشته پزشکی ادامه میده. پزشکی هم که فقط دانشگاه شیراز خوبه! بابای همین علی یکی از بهترین فوق تخصص های ..... ایران هست! و طبق گفته ایشون دانشگاه علوم پزشکی شیراز اون زمانا بهترین بوده و الان هم تقریباً همون خوبیش حفظ شده!
من اگه یه روز ( خدای نکرده!) به زمان قدیم بر می گشتم و می خواستم کنکور بدم و اون اتفاق ها هم نمی افتاد و یه رتبه خوب رو کسب می کردم، فقط دانشگاه شریف می زدم وپلی تکنیک! بعدش هم دانشگاه شیراز و صنعتی اصفهان! صنعتی اصفهان رو الان می گم که زندگی دانشجویی اصفهان رو تجربه کردم ، وگرنه مطمئن هستم که قبلاً همچین انتخابی رو نمی کردم!!!

من هر روز به این ترانه های جدید سیاوش گوش می کنم و کلی هم لذت می برم. جداً که خوشکلن. کمتر کسی هست که اینا رو شنیده باشه و ازش لذت نبرده باشه.
بارون های 7 روز و 7 شبی شیراز بالاخره تموم شد! چقدر رودخونه خوشکل و ناز شده بود!!


"علی و یه دنیا حرف"


نميدانی که چه قدر
دل برايت تنگ شده است

تک تک روزها را
پشت سر ميگذارم

کارهايم را به انجام ميرسانم
آن گاه که بايد لبخند ميزنم
حتی گاه قهقهه ميزنم
ولی قالبا تنهای تنها هستم

هر دقيقه يک ساعت
و هر ساعت يک روز طول ميکشد

آنچه مرا در گذراندن اين دوران ياری ميکند
فکر به توست
و دانستن اين که
به زودی در کنار تو خواهم بود


□ نوشته شده در ساعت 9:18 PM توسط Yasaman

(0) comments

● این ترانه های جدید سیاوش چقدر نازن! همشون با حال هستن مثل همیشه!

" اگه تو بری "::

مگه میشه یه پرنده ، بمونه بی آب و دونه
مگه میشه که قناری ، توی بغض آواز بخونه
اگه تو بری ز پیشم ، من همون قناری میشم
که تو بغض و گریه هاش هم ، میگه می خوام با تو باشم
مگه میشه که ستاره ، توی آسمون نباشه
یا گلی ز خاطراتم ، عطر یاد تو نباشه
اگه تو بری زپیشم ، من همون ستاره میشم
که تو هفتا آسمون هم ، نمی خوام بی تو بمونم
مگه میشه ماهیا رو ، بگیریم از آب چشمه
یا گلای باغ عشقو ، بذاریم یه عمری تشنه
اگه تو بری ز پیشم ، من همون ماهیه میشم
که بدون آب و دریا ، می میرم بی کس و تنها
مگه میشه گلدونا رو ، بذاریم تو حسرت آب
یا شب قشنگ عاشق ، بمونه بی نور مهتاب
اگه تو بری ز پیشم ، من همون گلدونه میشم
که واسه یه قطرهء آب ، می کشم حسرت توی خواب

" پرسه "::

بارونو دوست دارم هنوز ، چون تو رو یادم میاره
فکر می کنم پیش منی ، وقتی که بارون می باره
بارونو دوست دارم هنوز ، بدون چتر و سر پناه
وقتی که حرفای دلم ، جا می گیرن توی یه آب
...
..
.

" دریای مغرب "::

.
..
...
اگه یه روز بگم از این حکایت ، که به تو کردم عادت
دلم پیش دلت مونده تو زندون رفاقت ، رفاقت
اگه یه شب برسم به حقایق ، میشم خدای عاشق
می گم رازمو به ستاره دریای مغرب ، دریای مغرب
...
..
.
و بقیه ترانه ها .

اینا رو باید گوش داد ، خوندنشون به تنهایی کافی نیست! به هر دری زدم نتونستم این ترانه ها رو آماده و بی دردسر گیر بیارم ، خیلی شیک نشستم همشو دانلود کردم!

از اون دوستام که اینجا رو می خونن و تولدم رو تبریک گفتن خیلی خیلی ممنونم! ایشالا جبران کنم محبت هاتون رو.

چقدر این چند روزه هوا عالیه! همش پشت سر هم داره بارون میاد. اصلاً فرصت نمی شه که هوا صاف شه!







□ نوشته شده در ساعت 8:07 PM توسط Yasaman

(0) comments