A journey of a thousand miles begins with the first step.
Lao Tzu(Chinese Philosopher)

نمی‌دونم چرا از این خوشم اومد و دلم خواست اینجا بنویسم.
شنبه فاینال زبان دارم وشروع كردم به دوره كردن كه اینو وسط كتاب دیدم و هوس كردم اینجا بنویسم!

تو این مدت كلی از شبا بودن كه تا صبح بیدار نشستم و فكر ‌كردم ، همش هم تقصیر یه سری مردم‌آزاره كه فقط دلشون می‌خواد بقیه رو آزار بدن و از این كار هم لذت زیادی می‌برن. خدا لعنت كنه همشونو!

چقدر اون تخته سنگه رو دوست دارم. این تخته سنگه هیچ‌وقت از یادم نمیره چون حرفای قشنگی رو كنار اون با پریسا ردوبدل كردم! هروقت از بلوار چمران رد می‌شم تنها چیزی كه به چشمم میاد ، این تخته سنگه هست! تنها دفعه‌ای بود كه رفته‌بودیم چمران برا قدم زدن و حرف زدن و همون یه دفعه هم كلی به یاد موندنی شد (البته برا من بیشتر) . اون روز یه حس دیگه نسبت به همه چیز داشتم و فكر می‌كردم یكی از خوش‌بخت‌ترین آدمای روی زمینم! واقعاً هم اینطور بود! اون روز واقعاً و واقعاً بهترین روز زندگیم تا الان بوده! حرفای الهام و پریسا قبل از رفتنمون به چمران قشنگ مثل فیلم از جلو چشام رد میشه. هی كه یادم میاد ، كلی تجدید خاطره هست.
كاش تكرار شدنی بشه
؟؟؟