● چقدر امروز روز خوبیــــــــــه! بعد از تقریباً 2 سال بالاخره موفق شدم یکی از کارای نیمه تموم ام رو تموم کنم!! 2 سال کم نیستااااا!!! اینجاست که یه حکایت زیبا به اثبات می رسه! از 3 بهمن 80 تا امروز که 27 آذر 82 هست من انجام یه کار بسیار مهم و حیاتی!! رو به تاخیر میانداختم و بالاخره امروز تموم شد. اینی که می گم حیاتی ، از نظر من حیاتی هست وگرنه خیلی هم اونجوریا نیست که بشه اسمش رو گذاشت حیاتی! ولی جداً چیز مهمی بود، که من نمی دونم چرا هی احمق بازی در می آوردم و دنبالش رو نمی گرفتم. بابام هم باورش نمی شد که بالاخره تمومش کردم. خلاصه به خودم خیلی خیلی تبریک می گم! دیگه از این به بعد مشکلاتی که قبلاً داشتم رو نخواهم داشت!( البته با امید به اینکه خدا هم کمکم کنه ). از دیشب به دلم افتاده بود که امروز یه خبر خوشحال کننده دارم! اصولاً من به قلب خودم ایمان دارم. یعنی هر وقت هر اتفاقی می خواد بیفته ، اگه یه کم بهش فکر کنم حتماً نتیجه اش رو می بینم! مثلاً همین دیشب من مطمئن شدم که امروز این کارم با موفقیت به اتمام می رسه و همین طور هم شد! به عبارت دیگه همیشه نتایج هر گونه اتفاقی به دلم میفته ! اولین کسی هم که با خبر شد پریسا بود! خلاصه اینکه من الان در حال ذوق مرگ شدن هستم!

فردا شب مهمون عمه هستیم توی یکی از رستوران هایی که من خیلی دوستش دارم. من از این رستوران خیلی خاطره دارم. با خیلی از افراد فامیل اونجا رفتم و غذا خوردم. یعنی خیلی ها اونجا مهمونی دادن و من هم شرکت کردم! آخرین باری که رفتیم اونجا مهمون خاله بودیم و خانواده بابای من بودن و خانواده زن داییم! اگه این مهمونی رو برم ، بعد از تقریباً 1.5 ماه می تونم عمه و عمو و بقیه رو ببینم! کلاً از رفت و آمد خوشم میاد. چون هم یه نوع تفریحه و هم میشه از هر بار دیدن افراد کلی چیزای جدید یاد گرفت! البته اینو هم بگم که من همیشه رفت و آمد با دوستان خانوادگی رو ترجیح می دم به رفت و آمد با خانواده! آخه من از دوستای خانوادگیمون خیلی بیشتر از فامیلامون خوشم میاد! توی خانواده همیشه حرفای تکراری هست ، اما دوستان نه.
یکشنبه هم قرار هست بریم دیدن زهرا خانوم که تازه از آمریکا برگشتن. من عاشق این خانواده هستم! اینا هم از اون دوستایی هستن که اگه روزی n بار هم ببینمشون ازشون خسته نمی شم ، بس که متین ،مودب ، با کلاس ، با فرهنگ و گل هستن.

دیشب بعد از دانشگاه با پریسا رفتیم حافظیه! بر خلاف همه که قناری وار( جفت جفت! ) اومده بودن، ما تنها بودیم. آخه حافظیه یه جورایی دیار عاشقانی هست که به نحوی با حافظ مانوس هستن! اما برای من و پری حکم دیار عشق نداشت! نظر شخصی من اینه که خودم نهایت خوش گذرونی رو داشته باشم اما بدون پسر!! ( منظورم دوست پسره ! ). وقتی خودت یه امکاناتی داشته باشی که بتونی خوش بگذرونی چه معنی داره که پسرا وارد خوشگذرونیت بشن؟؟!! اصلاً این پسرا مانع خوش بودن آدم میشن! من ترجیح میدم که خودم و پریسا و الهام با ماشین خودمون بریم بیرون، گردش و تفریح کنیم و حال ببریم بدون اینکه پسرا شرکت داشته باشن! اینجا اگه هر کسی با نامزد خودش باشه جریان فرق می کنه! چون هر چی باشه اون دیگه شریک زندگیت هست ، اما بقیه پسرا چی؟ به نظر من حیفه که آدم وقتش رو با آدمایی بگذرونه که فرصت طلب هستن و فکرای آنی و چرت دارن! یه بار یکی از دوستام دعوتم کرد که با دوست پسرش بریم بیرون! از بس اعصاب همدیگه رو خرد کردن ، اعصاب من هم خرد شد! هر چیزی که به هم می گفتن باید براش یه توضیح هم آماده می کردن که چرا این حرف رو زدن و حتماً می خواستن به طرف تیکه بیان و ..... ! خلاصه حالم گرفته شد. من همیشه عاشق آرامش هستم و این آرامش رو در نداشتن دوست پسر می بینم! یکی از دوستای دانشگاهیم با یه پسره دوست شده ، آدم کیف می کنه باهاش صحبت کنه! بس که مودب و با شخصیته! از این پسر مومن هایی که نمازش ترک نمیشه، دختر رو برای هم صحبت شدن می خواد نه برای لذت بردن . باز همچین کسی شاید ارزش وقت گذاشتن داشته باشه! اما خیلی کم هستن آدمای این مدلی که ذهنشون پاک هست.( البته اینا تعریفایی هست که دختره برام گفته وگرنه من با پسر مردم چه کار دارم؟! )
داشتم در مورد حافظیه می گفتم! من از 3 جای شیراز خیلی خوشم میاد. یکیش باغ ارم هست ، یکی حافظیه و اون یکی تخت جمشید! من هیچ وقت از دیدن این 3 مکان خسته نمیشم. دیشب هم یهو زد به سرمون که بریم اونجا! هوا عالی بود یعنی سرد بود اما این سرما خیلی احساس نمی شد. چقدر نورانی و خوشکل بود. چون دیر موقع بود خیلی اونجا نموندیم ، اما همون یه ذره هم کلی خوش گذشت! همین روزا به باغ ارم هم سر می زنیم. برای باغ ارم هم خیلی دلم تنگ شده! بعد از اردیبهشت که رفته بودم، تابستون هم رفتم. اصولاً باغ ارم فقط توی اردیبهشت خیــــــــــلی خوشکل هست! بقیه ماه های سال فقط خوشکله( نه خیــــــلی خوشکل! )





□ نوشته شده در ساعت 11:51 AM توسط Yasaman