● الان تقریباً 1 سالی میشه که من می چتم. قبل از این 1 سال هم چت می کردم اما نه با این شدت و علاقه و نه با یاهو. یه روز توی ایران وطن بودم که با یه پسره دوست شدم(ایرانی بود اما آمریکا زندگی می کرد.)از اونجا قرار شد ما همدیگه رو با یاهو اد کنیم . این شروع این 1 سال بود.اون منو با چند تا دختر و پسر دیگه آشنا کرد که همشون یا آمریکا بودن یا کانادا. بیشترتفریح من شده بود چت با اینا! روم درست می کردیم و با هم حرف می زدیم، همدیگه رو مسخره می کردیم، شوخی می کردیم، جُک می گفتیم و خلاصه کلی با هم دوست بودیم. شب ِ اونا روز ما بود و شب ِ ما روز اونا(اختلاف ساعت).اونا هم بیشتر شب آنلاین می شدن و من مجبور بودم صبح آنلاین شم.هر چی زودتر بیدار می شدم بیشتر می شد چت کنم. دیگه شهریور شده بود و کم کم باید می رفتم اصفهان که ثبت نام دانشگاه کنم. خیلی هم ناراحت بودم که دیگه مثل سابق نمی تونم با دوستام باشم(چقدر بچه بودم! اما خداییش برام لازم بود به دلایل زیادی) .من دانشجوی دانشگاه صنعتی اصفهان شعبه غیر انتفاعی بودم(بودم!!) به دلایلی که بعداً خواهم نوشت اومدم دانشگاه آزاد شیراز(عین خرررر). خلاصه تا اون موقع فکر می کردم چت کردن خیلی خوبه. خیلی چیزا یاد میده به آدم. برا تفریح، برا دوستیابی و برا 1000 تا چیز دیگه. بعد از یه مدت دیدم نه بابا! هیچ چیز تو این چت ها نیست. یعنی همش حرف پول هدر دادن و وقت حروم کردنه!
خلاصه این فکر توی من باقی موند تا چند روز پیش!
چند روز پیش با یه نفر آشنا شدم که آشناییمون باعث شد من چشمم رو بیشتر باز کنم. دیدم نه! اگه آدم بخواد کاراش هدفدار باشه پای چت هم میتونه برا خودش هدف تعیین کنه(اینو قبلا هم می دونستم اما اجراش نکرده بودم). خلاصه به نظر من چت خوبه و حتی مفیده، به شرط اینکه طرف آدم، دانا باشه! من به تازگی یکی از اینجور آدما رو پیدا کردم. من یه جورایی داشتم خودم رو فنا می کردم! اما گفتگو با ایشون چشم منو باز تر از اونی که هست کرد.(بعضی وقتا آدم از عمد چشم خودش رو جلوی این حقایق می بنده).
بگذریم ...

--------------------------

من به شدت دنبال یه قالب خوشکل( ترجیحاً آبی ) می گردم. در اولین فرصت که پیدا کردم قالب رو عوض می کنم.


□ نوشته شده در ساعت 4:04 PM توسط Yasaman